Een aantal weken geleden was ik op een bijeenkomst met een aantal andere coaches. De bijeenkomst was georganiseerd rondom het afscheid van een docente, de aanwezigen waren allen door haar opgeleid. En omdat ik zo ontzettend blij ben met dat wat ik van haar geleerd heb en de wijze waarop zij mij wist te inspireren, besloot ik dat ik daar zou zijn, hoe mijn agenda er ook uit zag. Het is belangrijk de dingen te doen die er toe doen, en dit was voor mij zo’n ding. Zij besloot afscheid te nemen met een workshop die als naam kreeg “ Buiten de lijntjes kleuren”. En laat ik daar nu net van zijn, ik hou van buiten de lijntjes kleuren. En toch is dat soms ook behoorlijk spannend. Je laat veel van jezelf zien wanneer je buiten de lijntjes kleurt, en gegarandeerd dat anderen daar iets van vinden.
Kleur bekennen.
Toch nodig ik ook anderen graag uit om hun ware kleuren te laten zien, om kleur te bekennen. Een mens is zoveel mooier en interessanter wanneer die echt zichzelf laat zien en niet hetgeen wat binnen de lijntjes past of wat aan verwachtingen voldoet. Maar tegelijk realiseer ik me ook dat ik mensen daarmee uitnodig zich uitermate kwetsbaar op te stellen. Dus, we gingen buiten de lijntjes kleuren, wat in dit geval betekende dat we verschillende methodieken die gebruikt worden bij het coachen door elkaar husselden. Daarmee aan de slag gingen, met natuurlijk onszelf als leidend voorwerp, en gingen ervaren wat daar uit kwam.
Buiten je comfortzone.
Dat is precies waar je als mens het meeste leert en ach……ik was er nu toch. Ik ging dus met 3 anderen die ik nog niet kende verschillende van de persoonlijkheden die samen mijn ik vormen ontdekken en positioneren ten opzichten van mijzelf. Ik mocht er 3 kiezen en met de positie die zij kregen ( werken met opstellingen), kreeg ik beter in beeld hoe belangrijk zij voor mij zijn. Nu heb ik best veel verschillende kanten dus was het nog lastig een keuze te maken. Ik besloot dus maar te zien wie er als eerst opdook.
De zichtbare uitbundige vrouw.
Waarschijnlijk degene die de meeste mensen die mij leren kennen als eerste zien. Eén en al energie, blij, extravert, geïnteresseerd, nieuwsgierig, tikkeltje theatraal en erg aanwezig. En is zij ook vaak de enige die gezien wordt, domweg omdat zij met haar aanwezigheid de andere kanten van mijn persoonlijkheid aan het zicht onttrekt. Je kunt er niet echt omheen zeg maar. Ik moet zeggen dat ik op dat moment wel schrok van de ruimte die zij in nam. Een mooie gelegenheid om een te kijken wat er nog meer was.
De stille terugtrekkende vrouw.
Niemand kent haar goed behalve ikzelf. Precies om dat wat zij het liefste doet. Alleen zijn, stilte en rust zoeken. Zij zorgt ervoor dat alles wat er binnenkomt verwerkt en opgeruimd wordt. Ze zoekt de wijsheid der dingen en dealt met alles wat haar emotioneel beweegt en soms kan overspoelen. Zij heeft geen behoefte aan contact anders dan met zichzelf en heeft de neiging de wereld buiten te sluiten. Zij is minder eisend maar neemt ruimte in wanneer dat nodig is. Inmiddels werd ik toch wel nieuwsgierig naar de volgende die zich aandiende. En ineens was ze daar, totaal onverwacht, ze verraste me.
De vrouw van glas.
Nou, dat klinkt mooi maar wie is ze dan? Ik heb het haar gevraagd, wie ben je en wat kom je doen. Haar vraag aan mij “waarom zie je me niet? ”. Echt……ik wist niet waar het over ging. Maar ja………ze was van glas……en wie is er niet eens keihard tegen een glazen deur gelopen omdat je niet zag dat er een deur zat? Nu liep ik niet tegen een glazen deur , maar tegen een glazen vrouw aan. Glas, het is kwetsbaar en sterk tegelijk. Je kunt naar binnen kijken. Het schittert en breekt het licht wanneer het er op een bepaalde manier in schijnt. Het heeft niets te verbergen en toch kun je het soms niet zien. Stel je een vrouw van glas voor, durf je haar aan te raken of ben je bang dat ze breekt of gebruik je haar om het licht te breken zodat je dingen in een ander licht ziet. Is er misschien een kant van mezelf die onderbelicht blijft? Ken ik mezelf wel helemaal?
Het resultaat van buiten de lijntjes kleuren.
Het resultaat van buiten de lijntjes kleuren.
Zo kunnen het samenvoegen van Voice dialog en opstellingenwerk tot fantastisch vragen en inzichten leiden. En ja……een coach is ook een mens. Je kunt anderen slechts helpen in hun ontwikkeling wanneer je zelf ook bereidt bent je nog te ontwikkelen en dingen te ontdekken die je nog niet wist. Buiten je comfort zone te gaan. Je kunt anderen alleen maar vragen zich kwetsbaar op te stellen als je dat zelf ook doet.
Ik weet nog steeds niet precies wat ze komt doen, die vrouw van glas. Ze refereert aan wat ik verschillende keren van mensen gehoord heb die meer zagen dan anderen. Ik herinner me ineens uitspraken van die personen als “jij bent van glas, iedereen die dat niet ziet kijkt niet echt”. De docente die in dit geval afscheid nam gaf mij aan het eind van de opleiding mee dat wat haar betreft een diamant symbool stond voor mijn persoonlijkheid “iets met de wijze waarop het licht erin valt bepaald wat je ziet”. Is het belangrijk om te weten wat ze komt doen?
Ze vertelt het me vast wanneer het nodig is.
En als je haar ziet, laat het me dan weten.