Dat zei ik tegen iemand die dat op dat moment absoluut niet zo voelde. Hoe ik dat nu kon zeggen, want ik wist niet wat het was om zoveel ongeluk te hebben in het leven, en of dat misschien ook een keuze was?
Nee, was mijn antwoord, ongeluk is geen keuze, dat overkomt je. Totale verwarring bij mijn coachee die duidelijk niet begreep wat ik bedoelde en stiekem ook niet bereidt was om haar ongeluk vanuit een ander perspectief te bekijken.
Wat maakt je ongelukkig?
Vroeg ik haar. Een opsomming van problemen werd mijn deel. Mislukte relatie, gedoe op het werk, Corona, thuis zitten. Volgende vraag van mijn kant ging over welke gedachtes en gevoelens ze daarbij had. Daaruit werd duidelijk dat de gedachte gefaald te hebben en een mislukkeling te zijn haar verdrietig en ongelukkig maakte.
Welk effect heeft dat op je gedrag? Vroeg ik. Gedrag, gedrag? Hoe bedoel je? Welke dingen doe je nu die je eerst niet deed of doe je nu niet die je eerst wel deed? Pfff……lastige vragen stel je.
Het effect van je eigen gedachtes
Tijdens het gesprek met deze coachee bleek dat haar gedachtes ervoor zorgde dat ze zichzelf steeds verder terug trok uit het sociale leven. En dat terwijl ze daar juist blij van werd. Kletsen met vriendinnen, een terrasje pakken, wandelen. Haar gedachtes over dat zij een mislukkeling was bracht haar tot de conclusie dat anderen dat ook wel zouden vinden en dus niet op haar zaten te wachten. Geen grote bijdrage aan je geluk.
Het gevolg is dat de focus steeds meer ligt op het negatieve en dat er steeds bevestiging gezocht gaat worden bij de omgeving m.b.t. die negatieve gevoelens. Self fulfilling prophecy.
Een ander perspectief.
Nog even terug naar mijn coachee. Op de vraag hoeveel procent van haar leven uit ongeluk bestond antwoordde zij 50%. Waarop ik haar voor hield dat dus de andere 50% uit geluk bestond. Het werd stil. Ik vroeg haar waarom ze er voor koos zoveel van haar focus en haar tijd te besteden aan de 50% ongeluk terwijl er nog 50% van iets anders was om haar focus en tijd aan te besteden. Het werd nog stiller.
Kiezen voor geluk is het verleggen van je focus.
Veel simpeler kan ik het niet uitleggen. Kies voor de dingen waar je blij van wordt en waar je invloed op hebt. Dat is kiezen voor geluk. En nee, niet alles hoeft leuk te zijn. Soms moet je drie dingen doen die niet leuk zijn om je vervolgens heel gelukkig te voelen met het resultaat daarvan. Daarnaast kun je kiezen naar welk stemmetje in jezelf je luistert. Het negatieve of het positieve stemmetje. En ik kan je verzekeren dat je blijer wordt van je positieve stem.
Mag je dan nooit eens ongelukkig zijn?
Natuurlijk wel. Soms raakt iets je zo hard in het leven dat je hersteltijd nodig hebt. En dan is er niets mis met je even heel ongelukkig en naar te voelen, boos of verdrietig. Sterker nog, je boos of verdrietig voelen en accepteren dat je daar doorheen moet is ook kiezen voor geluk, op den duur. Want wat zou er over blijven in jezelf wanneer je dat proces geen tijd geeft, of überhaupt geen kans geeft om plaats te vinden. Kiezen voor geluk betekent ook dat je een proces doorwerkt om nare gebeurtenissen achter je te laten. Maar realiseer je dat je altijd een keuze hebt om de donkere wolken achter je te laten, weer naar de zon te kijken.
Jij hebt makkelijk praten.
Dat is wat ze zei. Ik vroeg haar waarom ze dat vond. “Nou ja, gewoon. Jij bent nu eenmaal van jezelf zo!” Ik vroeg haar hoe zij dat kon weten. Weer stilte…….
Niet alles is wat het lijkt zei ik tegen haar. Maar ik heb onderweg geleerd dat ervoor kiezen om gelukkig te zijn, ongeacht wat het leven op je weg brengt, een stuk makkelijker te leren is dan je denkt. Zolang je jezelf soms dwingt om te zien wat er allemaal wel is. Verleg je focus, zie wat er allemaal goed gaat, maak keuzes die je blij maken en bekijk het op de langere termijn. Want hoe lang het ook regent, een keer schijnt de zon. Toch jammer dat je dan net onder de dekens ligt en hem niet ziet.
“Ik voel me een stuk lichter” zei ze toen ze weg ging. “En dat is nu waar ik voor bedoeld ben”. En daarmee liet ik haar gaan.