Tussen kerst en Nieuwjaar had ik het genoegen om te mogen telefoneren met onze Nederlandse belastingdienst. En voor wie het niet weet “De belastingdienst” is belast met het innen van de inkomsten van de overheid, de heffingen op van alles en nog wat. Zo kennen wij bv, inkomsten belasting, vennootschapsbelasting, dividendbelasting, erfbelasting, wegen belasting, allerlei accijnzen op goederen. Als ondernemer krijg je te maken met omzetbelasting, die mijn inziens echt belachelijk hoog is, maar dat terzijde. Overigens is de belastingdienst ook belast met het opsporen van belastingfraude. Een zeer verantwoorde taak die zij gelukkig erg serieus nemen. Afijn, ik mocht ze dus bellen, of eigenlijk moest ik ze bellen.
Frustratie
Mijn eigen frustratie wel te verstaan. En hoe grappig wanneer je weet dat frustratie een emotie is. En ook wetende dat emotie niet rechtstreeks voort komt uit de situatie maar uit de gedachte die jij daarover hebt. Ja, dat weet ik allemaal en vertel ik mijn klanten om vervolgens briesend aan een deurpost te hangen met aan mijn oor, jawel…..een medewerker van de belastingdienst die nu eens niet in gesprek was.
Ken je dat gevoel, dat je al voordat je belt weet, dat je minimaal een kwartier in de wacht zit. Al onze medewerkers zijn in gesprek, een ogenblikje geduld alstublieft. Sinds wanneer is een ogenblikje minimaal 15 minuten lang? Daar begint dan de ellende, heb je ondertussen al een keuzemenu doorgeworsteld, je fiscaalnummer geverifieerd en minimaal 15 minuten in de wacht gezeten, vraagt de beste mevr de laatste drie cijfers van je gebruikersnaam. Tja……die heb ik niet bij me in de auto onderweg. Of ik zo vriendelijk wil zijn om na de kerst terug te bellen. Grmmmmmbl.
Hoe zat dat ook alweer met gedachtes die je emotie en gedrag sturen……zucht.
Het begin van de ellende
Het begon allemaal met het doen van de BTW aangifte, iedere drie maanden, staat in mijn planning, geen enkel probleem, toch? Nou nee normaal niet, maar nu werd ik even afgeleid en vergat dus aansluitend aan het doen van de aangifte direct het bedrag dat ik af moest dragen over te maken. Je krijgt nl geen aanslag voor dat bedrag, je moet het zelf regelen. Wat je wel krijgt zijn verhogingen, aanmaningen en meer brieven met een uiterst onprettige toon wanneer je niet onmiddellijk doet waartoe je verplicht bent. Nu kwam ik er 5 dagen te laat achter dat ik nog niet meteen betaald had en heb het meteen opgelost. Niets aan de hand denk je…….
Valt er ruim 3 weken na de betaling een brief op de deurmat, ja…..dan wel dus, met het bedrag wat ik af had gedragen en een verhoging van een x bedrag.Tja, ik had nu eenmaal te laat betaald, dus brave burger als ik ben, betaal ik keurig het bedrag van de boete. Het andere bedrag had ik al weken geleden overgeboekt dus. Eén week later, een nog dreigender aanmaning op de mat, of ik het restbedrag ( het al betaalde bedrag) maar even binnen zeer korte tijd wilde voldoen, inclusief een nieuwe boete. Oké, ik geef toe, ik dacht iets dat mijn emotie niet in goed banen leidde.
Even oplossen
En dus belde ik de belastingdienst. Eerst voor de kerst, maar omdat het systeem nog een nummer nodig had, dus ook weer na de kerst. Het systeem dat inmiddels wel wat fouten had gemaakt. Wisten jullie trouwens dat het systeem allerlei boetes uitdeelt, terecht of onterecht, maar zelf niet beboet kan worden. Zo melde ik de tweede keer, nu na 20 minuten het bandje aangehoord te hebben met “Een ogenblikje geduld alstublieft” dat ik me, als goedwillende burger en kleine ondernemer, inmiddels aardig onheus bejegend voelde door de belastingdienst.
Uit nader onderzoek van de medewerker was nl gebleken dat er inmiddels niets meer open stond en dat ze dat mij over twee dagen gingen laten weten want dan zou het systeem mij een bericht verzenden. Op mijn vraag hoe het kon dat ik al deze vervelende brieven had gekregen terwijl ik de bedragen toch al keurig had voldaan, viel het stil.
Het antwoord was even schrijnend als onthutsend. Het was allemaal geheel terecht gestuurd volgens het SYSTEEM. Echt, ik kon het woord systeem niet meer horen. Ik vroeg haar wat zij er zelf van vond dat ik als mens ondergeschikt was aan haar systeem.
Oorverdovende stilte……………..
Of er nog mensen waren die daar, die misschien zelf nadachten?
Nog meer stilte……….
Of ik hen ook een boete kon sturen voor de fouten die het systeem maakt?
Nee…….dat kon niet volgens de mevrouw aan de telefoon.
Ik heb haar nog een fijne dag gewenst.
De moraal van dit verhaal
Natuurlijk zou ik mezelf niet zijn als ik met het delen van deze ervaring niet iets wilde zeggen. Ik maak me namelijk zorgen over “Het systeem”
Het systeem dat wij gebruiken om onze verantwoordelijkheid niet meer te hoeven te nemen. Dat we niet meer vindbaar zijn als we geen nummer hebben, maar dat als iemand je nummer heeft die alles van je weet. Dat we geen enkele notie nemen, niets doen om de ander gerust te stellen, omdat het ons pakkie an niet is, want het systeem. En nu ging het eigenlijk om niets echt belangrijks, ik ben maar een kleine ondernemer. Maar je komt deze systeemafhankelijkheid overal tegen. Bij de overheid, in ziekenhuizen, verzekeraars. Sinds wanneer zijn wij mensen opgehouden elkaar als mens te zien i.p.v een nummertje in één of ander systeem.
Mijn eigen klanten en leveranciers hebben geen ( klant) nummers, debiteuren/crediteuren nummers of wat dan ook. Zij hebben namen en dat is wel zo prettig.